Ten utwór utwór jest dostępny na licencji Creative Commons.
+ + Ukryj menu + + Powrót do opisu + + Pokaż menu + +

Pierwiastuny Dziejawy

Kapłan Kos

To Namiestnik Wielkapłana Ciuła wobec Ludu. Ponieważ władza Patryarchii starców zapewniona jest jedynie przez przedwczesne mordowanie przyszłych obrońców Ludu, więc stałe szerzenie strachu przed gniewem Smoka i czynienie Ofiar z życia Młodzieży jest najważniejszą działalnością Kapłana Kosa.

Kapłan Kos spełnia władzę świecką, a do obowiązków jego należy między innymi przynoszenie kości Ofiarników przed Wielkapłana Ciuła, liczenie ich i kościułanie ich w bocznej komorze Jamy Smoczej z myślą późniejszego zbudowania z nich zapowiedzianej Wieży Zbawienia. Wzór tej niebotycznej wieży Biżymdzi powierzyli Jego Szerokości, jako też i przekazanie ciułania kości sławiańskich.

Głównym zadaniem Kapłana Kosa jest powodowanie klęsk przez swoich tajemnych żołnierzy posłuszeństwa. Słanie szpiegów między Lud, by wyszukiwali młodzieńców tkniętych "Świętym Oburzeniem", kierowanie wyrokami śmierci w Berezie i obrządkami krwawych danin, słanie złoczyńców, by niecili pożogi, zarazę roznosili umieszczaniem wnętrzności zmarłych nagle ludzi w jadle sposobionym. Kos nakazywał zaprzestać trucia studzien i źródeł wtedy, kiedy daniny Ludu się wzmogły, a pokora poniżyła ducha społecznego jeszcze bardziej przed straszliwym Smokiem, a więc przed potęgą starców, co Zdradę narodu umożliwiają.

Kapłan Kos jest bardzo chudym i od urodzenia bezgłowym. Wielkapłan Ciuł wybrał go sobie, właśnie za brak tej głowy, na stanowisko swego wykonawcy, aby mu w pobudki rozkazów nie wnikał i o nic nie pytał. Kiedy Kos idzie na posłuchanie do Wielkapłana Ciuła lub, by mieszać się z Ludem dla podchwycenia szemrań, wówczas karzeł Zdradar, jego sługa nieodstępny, podaje mu jedną z dwóch drewnianych głów i nakłada mu na ramiona. Jedna głowa jest dla Wielkapłana Ciuła o wyrazie potulnym, druga zaś dla Ludu o twarzy srogiego Wykonawcy. Nie mając głowy, i uszu nie ma do słyszenia, toteż uchem jego jest nieodstępny mu sługa Zdradar. Kapłan Kos słyszy jednak przez palce, które Zdradar, kiedy chce, by Pan jego słyszał, kładzie sobie na szczycie głowy, jednocześnie otwierając usta.

By Kapłan Kos usłyszał rozkaz Jego Szerokości, czy też szept nienawiści wśród Ludu, Zdradar chwyta go za rękę i przyciskając palce na swym ciemieniu szeroko otwiera usta wpuszczając dźwięk do swej głowy, a jednocześnie kryjąc powód czynienia tego idiotycznym uśmiechem kretyna. Kapłan Kos przyjmuje rozkazy, których treści i zamiaru rozumieć nie może, ni nawet nie może chcieć, by wiedzieć. Właśnie wybran był za brak swój urodzony, by wykonując sumiennie wszystkie powierzone mu rozkazy był jednak "nieobecnym" przy pobudkach Jego Szerokości, ni też w głębi stojących zamiarach Biżymdów. Cnotą jego służby i rządzenia jest ślepe i głuche spełnianie rozkazów. Jest on najwyższą istotą świeckiej władzy. Wszystko bez wahania spełnia, a nigdy, nic nie pyta. Cechą jego istoty jest właśnie zupełna niezdolność pytania się lub chęć zrozumienia.

Ruchami rąk wydaje rozkazy swym czynownikom w urzędzie, którzy jakkolwiek mają głowy, to jednak nie wiedzą o tym, więc - również jak on - nigdy o nic nie pytają lecz spełniają posłusznie wszystko, co im jest wskazane z jakiegokolwiek podniesienia. Wysłuchują oni wszelkie rozkazy, które z podniesienia pochodzą, zaś głos ten sam, dający rozkazy lecz z poniżej ich uszu, nie jest usłuchanym. W taki więc to sposób Kapłan Kos rozkazuje swym szpiegom i spełniaczom wszystko to, co palcami usłyszy przez głowę Zdradara i co za pozwoleniem Zdradara przez otwór jego ust wpada mu do gęby. Sumienność jego w wykonywaniu rozkazów jest tak przysłowiową, że Jego Szerokość nigdy nie wymaga, by zdawał obrachunki z powierzonych mu zleceń.

Jego Szerokość wie, że szerzenie lęku wśród Ludu przez nasłanych złoczyńców Kapłan Kos spełnia bez współczucia ni łaski, bo nie mając głowy nie ma zrozumienia, więc i serca zupełnie w sobie nie mieści. Kos jest siewcą nieszczęść i kosicielem życia Młodych, koścołaczem Ofiarników.