Przy omawianiu humanizmu nowożytnego wymienia się głównie takich ludzi jak:
Carlyle, Mill, Emerson, Arnold, Ruskin i Spencer. Niewątpliwie należy do nich
również Mulford, ale ze względu na jego prosty styl, adresowany do czytelnika
bez głębszego przygotowania filozoficznego, badacze pomijają go. Jednak,
istotne jest, że Mulford niesie treści filozoficzne humanizmu, a fakt, że
dociera do przecientnego czytelnika czyni go tym bardziej wartym szerzego
spopularyzowania.
Z naszych nowożytnych humanistów opracowania naukowe nie wymieniają żadnego - zachodnie dlatego, że nie interesują się myślą polską, a nasze niestety z tego samego powodu. Do naszych przedstawicieli tego kierunku zaliczyć można Trentowskiego, Brzozowskiego, Erazma Majewskiego, Stachniuka, wymieniając tylko tych o pokaźnym dorobku.
Przesłanie humanizmu, w jego pełnym - renesansowym rozumieniu, sytuujące
człowieka jako wykładnię, świadomość i wolę wszechświata, przez wieki nie było
obecne w obiegu kultury. W XIX wieku zaczęto je na nowo odkrywać, w XX otrzymało
podbudowę filozoficzną, ale dopiero teraz, u progu XXI wieku zaczyna wchodzić do
świadomości zbiorowej. Odkrywane jest w bardzo różnych przejawach refleksji
ludzi jak ekologia, powroty do religii panteistycznych, upodmiotowianie
obywateli wobec struktur politycznych. Wszystkie te nurty odkrywają, że są
elementem szerszego procesu - realizacją idei humanizmu przygotowują nową erę w
dziejach kultury. Wiek XXI będzie czasem jej zaistnienia w całej społeczności
ludzkiej.
Prentice Mulford
Prentice Mulford urodził się 5 kwietnia 1834 roku w Sag Harbour, mieście położonym na Long Island, czyli w pobliżu nowojorskiej metropolii. Tam też się wychował. Solidnych szkół nie kończył, a poziom intelektualny, do którego doszedł, zdobył jako samouk. Przewodnikiem w samokształceniu była mu własna wrażliwość i własne bogate obserwacje społeczeństwa Ameryki dokonującej właśnie skoku cywilizacyjnego. Życiowe doświadczenia zbierał między innymi jako: kucharz okrętowy, poławiacz wielorybów, poszukiwacz złota w Kalifornii. Kiedy w roku 1863 w kalifornijskim piśmie ogłasza pierwszy swój szkic, posiada już dowcip i znajomość charakterów ludzkich, cechy obecne w całej jego późniejszej twórczości. Podoba się czytelnikom, wydaje jeszcze kilka szkiców i od około 1866 roku jest już dziennikarzem w piśmie "Wiek Złoty" w San Francisco. Przez krótki czas udaje mu się wydawać własne pismo - "Gazetę Stocktońską". W roku 1872 jedzie do Europy jako agent reklamowy. Dwa lata mieszka w Anglii i wraca bogatszy o nowe przemyślenia. Po powrocie jest znowu dziennikarzem. Otrzymuje stałą pracę w nowojorskim piśmie "Graphic".
Takie ustabilizowane życie nie zadowala go. W New Jersey, w lesie buduje
sobie chatkę, z której codziennie dojeżdża do pracy. Tam też pisze większość
swoich szkiców. Wydaje je własnym nakładem. Bez żadnej reklamy osiąga wielką
popularność. Czytany jest na całym świecie, wszędzie tam, gdzie żywe są ideały
bliskie amerykańskiej wierze człowieka w siebie. Umiera w roku 1891 w łódce,
którą właśnie miał wyruszyć w podróż do miejsca urodzenia - Sag Harbour.
Pierwsze eseje Mulforda ukazywały się w czasopismach amerykańskich.
Późniejsze drukowane były nakładem autora jako "Biblioteka białego krzyża"
("White Cross Library"), a następnie zebrane zostały przez niego pod wspólnym
tytułem "Jakie posiadasz siły i jak ich masz używać" ("Your Forces and how to
use them"). Kolejni wydawcy drukując zbiorki szkiców Mulforda nadawali
książeczkom własne tytuły. Eseje w tych książkach częściowo powtarzały się.
Prezentowane teksty zawiera większość szkiców Mulforda i stanowią pełną
reprezentację żywych do dziś jego myśli.